Σημειώσεις 46 – 23/5/2014

Έτσι για να το εμπεδώσουμε, η Κυπριακή Δημοκρατία αναγκάστηκε το 2003-2004 να δώσει ταυτότητες στους τουρκοκύπριους (μόνο σε αυτούς που έχουν δυο γονείς τουρκοκύπριους, να μην ξεχνιόμαστε) λόγω εξωτερικής πολιτικής πίεσης για να αποφύγει την αναγνώριση της ΤΔΒΚ. Αναγκάστηκε μετά από δικαστική καταδίκη το 2006 να δώσει δικαίωμα ψήφου σε όσους τ/κ πολίτες της κατοικούν στις περιοχές που ελέγχει, στη βάση της μη ρατσιστικής διάκρισης. Σήμερα αναγκάστηκε και πάλι από την πίεση της ΕΕ για να αποφύγει τους τ/κ παρατηρητές στο ευρωκοινοβούλιο, να δώσει δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές σε όσους τ/κ πολίτες της έχουν τις ταυτότητες της. Αλλά η κυβέρνηση και η βουλή εν τη σοφία τους και η δημοσία υπηρεσία επίσης εν τη σοφία της εκαταφέραν να δώσουν δικαιώμα ψήφου μόνο περίπου στα 2/3 των τ/κ πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εν τζιαι πολλά τους υποθέτω εσκέφτηκεν η ελληνοκυπριακή πολιτική ελίτ σύσσωμη, εξάλλου διαμένουν στο και στηρίζουν το ψευδοκράτος – ίντα που θέλουν;

Το πολιτικό συμπέρασμα ποιον είναι; Ότι παρά τες επί μέρους διαφορές των κομμάτων στην ρητορική, την τακτική, στην μορφή και την ένταση των θέσεων, στο κυπριακό η στάση όλων είναι εθνοκεντρική, επί της ουσίας έσιει που το 1950 επικρατεί η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Τζιαι η υποκρισία τρέσιει που τα ποινάρκα τους ούλλους – οί μόνον τους απορριπτικούς που θέλουν το “ένας άνθρωπος μια ψήφος” γιατί εν δημοκράτες ιμιsh τζιαι εν αναγνωρίζουν εθνοτικές ταυτότητες (των άλλων εννοείται, όι τες δικές τους) αλλά τζιαι τους φιλελεύθερους που εν ήβραν τίποτε να πουν για την νοθεία, τζιαι τους ακελικούς που ψελλίζουν κάτι σε στυλ “εγιώ εν τζιαι, εν οι άλλοι αφού”. Αφαιρέθηκε μεταξύ άλλων το δικαίωμα ψήφου στους Ουμίτ Ινατσί, Σιενέρ Ελτζίλ και Γκιουβεν Βάρουγλου της συντεχνίας των δασκάλων που εκάμαν ανοιχτό κάλεσμα στους τ/κ να παν να ψηφίσουν, στον γιο ενός τ/κ υποψηφίου, τον σύζυγο άλλης τ/κ υποψηφίου...

Δεν έχει τόση σημασία σε ποιο βαθμό αυτό είναι αποτέλεσμα ανικανότητας και σε ποιο βαθμό ρατσιστικής συμπεριφοράς. Η πολιτική εξουσία στο σύνολο της: κυβέρνηση, βουλή, ανώτεροι γραφειοκράτες των υπουργείων, μας απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι ζούμε σε ένα μίζερο ψευδοκράτος. Κυβέρνηση και κόμματα κρατούν και κρατιούνται με νύχια και με δόντια στο ψευδοκράτος της (ελληνο)-Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ας μην ξαναπεί κανένας ότι υπάρχει δήθεν ε/κ κόμμα ενάντια στο στάτους κβο. Αναμένω πάντως με ενδιαφέρον την καταγγελία στο ΕΔΑΔ και την νέα καταδίκη που λογικά έρχεται.