...Η κατάρρευση, αργότερα, του ανατολικού μπλόκ έφερε, μαζί με την ομηρεία των λαών της ανατολικής ευρώπης μπροστά σε μιας πρωτοφανούς έκτασης επιθετική οικονομική επέκταση του δυτικοευρωπαικού κεφαλαίου, την ισχυροποίηση της (πλαστής) πεποίθεσης μιας πολιτικής και ιδεολογικής υπεροχής του μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης που η ΕΕ εκπροσωπούσε –ώριμη υποτίθεται έκφραση της οργανικής συνεύρεσης των επιμέρους εθνικών οικονομιών των ανεπτυγμένων δυτικών οικονομιών.
Μέσα σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο η πορεία της ευρωπαικής ενοποίησης ταυτίστηκε γενικώς και αδιακρίτως με την πρόοδο, την εξέλιξη και τον εκσυγχρονισμό των κοινωνιών. Οτιδήποτε βρισκόταν σε αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές που ένα ευρωπαικό κέντρο πρόσταζε –ολοένα και περισσότερο αυτονομημένο απο τις ευρωπαικές κοινωνίες- μονομίας χαρακτηριζόταν αναχρονιστικό και απαρχαιωμένο. Οποιοσδήποτε τολμούσε να αμφισβητίσει και να κριτικάρει αυτήν την πορεία αμέσως καταγγείλετο από στρατίες καλοταισμένων δημοσιογράφων και διανοούμενων ως επικίνδυνος λαικιστής, ιδεολογικά αγκυλωμένος στο χθές, εκπρόσωπος του παλιού και της καθυστέρισης, κρυπτο-φιλο-βορεοκορεάτης κ.α.
Η ΕΕ σήμερα• στο κέντρο της κρίσης
Πως φτάσαμε λοιπόν στην σημερινή συγκυρία, οπού η ΕΕ παρουσιάζεται μπροστά σε ένα μεγάλο τμήμα των ευρωπαικών λαών ως συστατικό μέρος της κρίσης και οργανωτής βαθιά αντικοινωνικών πολιτικών σε ευρωπαικό επίπεδο;...
No comments:
Post a Comment