....
5. Η δουλειά του θεάματος ενι να αναπαράγει τον Μύθον. Τζιαι ο Μυθος αναπάραγεται μέσα που τον αυθαίρετον αλλά πάντα σιωπηλόν συσχετισμόν των σημαίνοντων τζιαι των σημαινόμενων. Μέσα που τούτην την διαδικασίαν, το πραγματικόν γίνεται είδωλον, γίνεται μεταφορά, γίνεται σύμβολον. ‘Αμαν κλείσει κάποιος τα μμάθκια του για λλίον τζιαι φέρει στο μυαλόν τες εικόνες που κυκλοφορούν τον τελευταίον τζιαρόν που οθόνη σε οθόνη αναπαράγοντας ψηφιακά πλέον τζιαι με μεγάλην ακρίβειαν τον εαυτόν τους, αυτόματα έρκουνται στο μυαλόν του πέντε- έξι εικόνες που με την σειράν τους στο συμβολικόν επίπεδον, παράγουν τον μύθον που πλάθει τούτος που τες κυκλοφορά τζια αναπαράγει. Μέρος τούτης της διαδικασιας παραγωγής του Μύθου, ένι να θολώσει η πραγματικότητα σε σημείον που να μεν μπορεί ο δέκτης να ξεχωρίσει το γεγονός που το μη-γεγονός, την αλήθκειαν που το ψέμμα, το πραγματικόν που το είδωλον, την πληροφορίαν που τον θόρυβον, την κυριολεξίαν που τον συμβολισμόν. Έτσι τα θύματα γίνονται ήρωες, το 1974 γίνεται 2011, οι θκυο-τρεις σσι’ιλιάδες λαοθάλασσα τζιαι η αριστερά, ως πολιτικός χώρος γενικόττερα αλλά τζιαι ως ιστορική εμπειρία τζιαι συνείδηση, γίνεται ο θύτης.
11.
..Τζιαι εν γι αυτόν που μέσα στην παρούσαν ιστορικήν συγκυρίαν χρειάζονται λόγος τζιαι πρακτική ουσιαστικής κοινωνικής αντίστασης. Η επίθεση του κεφαλαίου πρέπει να ανακοπεί. Η πνευματική τρομοκρατία τζιαι ο αποικισμός της σκέψης που τα ΜΜΕ πρέπει να καταπολεμηθεί.
...ρόλος της εναλλακτικής αριστεράς ένι να λειτουργήσει σαν η φωνή της συνείδησης μιας αριστεράς μακριά που συντηρητισμούς τζιαι κόμπλεξ εξουσίας. Μιας αριστεράς που καμμιάν σχέσην δεν πρέπει να έσιει με την σαπίλαν του συστήματος. Μιας αριστεράς που θα μπορεί να παράξει κοινωνικά οράματα.
απόσπασμα που την παρέμβαση του σύντροφου Ανάφεντου
ολόκληρο το κείμενο δαμέ
http://anafentos.blogspot.com/2011/09/blog-post_07.html
5. Η δουλειά του θεάματος ενι να αναπαράγει τον Μύθον. Τζιαι ο Μυθος αναπάραγεται μέσα που τον αυθαίρετον αλλά πάντα σιωπηλόν συσχετισμόν των σημαίνοντων τζιαι των σημαινόμενων. Μέσα που τούτην την διαδικασίαν, το πραγματικόν γίνεται είδωλον, γίνεται μεταφορά, γίνεται σύμβολον. ‘Αμαν κλείσει κάποιος τα μμάθκια του για λλίον τζιαι φέρει στο μυαλόν τες εικόνες που κυκλοφορούν τον τελευταίον τζιαρόν που οθόνη σε οθόνη αναπαράγοντας ψηφιακά πλέον τζιαι με μεγάλην ακρίβειαν τον εαυτόν τους, αυτόματα έρκουνται στο μυαλόν του πέντε- έξι εικόνες που με την σειράν τους στο συμβολικόν επίπεδον, παράγουν τον μύθον που πλάθει τούτος που τες κυκλοφορά τζια αναπαράγει. Μέρος τούτης της διαδικασιας παραγωγής του Μύθου, ένι να θολώσει η πραγματικότητα σε σημείον που να μεν μπορεί ο δέκτης να ξεχωρίσει το γεγονός που το μη-γεγονός, την αλήθκειαν που το ψέμμα, το πραγματικόν που το είδωλον, την πληροφορίαν που τον θόρυβον, την κυριολεξίαν που τον συμβολισμόν. Έτσι τα θύματα γίνονται ήρωες, το 1974 γίνεται 2011, οι θκυο-τρεις σσι’ιλιάδες λαοθάλασσα τζιαι η αριστερά, ως πολιτικός χώρος γενικόττερα αλλά τζιαι ως ιστορική εμπειρία τζιαι συνείδηση, γίνεται ο θύτης.
6.
Τούτον το τελευταίον ενι τζιαι το κυρίαρχον στοιχείον. Ούλλα τα άλλα εν το περιτύλιγμαν του Μύθου. Τζιαι μέσα που την λογικήν των συμβολισμών, η δημόσια εικόνα της αριστεράς εν ο Χριστόφκιας στον οποίον θέλουν να φορτώσουν, όϊ την ευθύνην που προφανώς υπάρχει σε κάποιον βαθμόν, αλλά την ενοχήν. Το ζήτημαν ένι ότι μαζί με την ενοχοποίηση του Χριστόφκια επιχειρείται να ενοχοποιηθεί τζιαι ολόκληρη η αριστερά, μα προπάντων η ιστορική της συνείδηση.
Τζιαι τούτον δεν αφορά μόνον την θεσμικήν αριστεράν όπως εκφράζεται μέσα που το ΑΚΕΛ αλλά τζιαι ούλλον τον χώρον που τζιαμαί τζιαι τζιει. Που ξεκινά που τες παρυφές του ΑΚΕΛ, περνά που τους εκτός κόμματος ψηφοφόρους του σους οποίους στηρίζεται, που την αριστεράν της αριστεράς τζιαι φτάνει ως τον αντιεξουσιαστικόν/αναρχικόν χώρον. Γιατί είτε μας αρέσκει είτε όϊ, είτε τον συμπαθούμεν είτε όϊ τζιαι για οποιονδήποτε λόγον, είτε έχουμεν λοαρκασμούς μαζίν του για κάτι “όχι” που θα ετσιμεντώναν το “ναι”, ο Χριστόφκιας σαν ο πρώτος αριστερός διαχειριστής της εξουσίας της παρ’ ολίγον αστικής μας δημοκρατίας, κουβαλά τούτον τον συμβολισμόν τον οποίον τα ΜΜΕ αναδεικνύουν σε κυρίαρχον. (Το γιατί ναν τούτη η συγκεκριμένη η δημόσια εικόνα της αριστεράς, εν μια άλλη συζήτηση που έγινεν τζιαι στο παρελθόν τζιαι εν να πρέπει να ξαναγίνει κάποιαν άλλη στιγμήν. Αλλά τούτον αφορά αποκλειστικά τζιαι μόνον την ίδιαν την αριστεράν τζιαι όϊ τον κάθε μαννοκίκκιρον).
Μέσα σε τούτην ιστορικήν συγκυρίαν, εν αναγκαίον να σταθούμεν τζιαι να αναγνωρίσουμεν πίσω τζιαι πέραν που τες θεαματικές της διαστάσεις την ουσία της ούλλης προσπάθειας που ένι: ο θύτης να καταστεί η ίδια η συνείδηση της αριστεράς. Το ζητούμενον ένι να σπιλωθεί η αριστερά με την γενικόττερην της έννοιαν ως πολιτικός χώρος τζιαι ως ιστορική εμπειρία φορτώνοντας της το στίγμαν της “εγκληματικής δράσης” πράμαν που επιχειρεί να δημιουργήσει την ενοχήν στην συνείδησην της.
11.
..Τζιαι εν γι αυτόν που μέσα στην παρούσαν ιστορικήν συγκυρίαν χρειάζονται λόγος τζιαι πρακτική ουσιαστικής κοινωνικής αντίστασης. Η επίθεση του κεφαλαίου πρέπει να ανακοπεί. Η πνευματική τρομοκρατία τζιαι ο αποικισμός της σκέψης που τα ΜΜΕ πρέπει να καταπολεμηθεί.
...ρόλος της εναλλακτικής αριστεράς ένι να λειτουργήσει σαν η φωνή της συνείδησης μιας αριστεράς μακριά που συντηρητισμούς τζιαι κόμπλεξ εξουσίας. Μιας αριστεράς που καμμιάν σχέσην δεν πρέπει να έσιει με την σαπίλαν του συστήματος. Μιας αριστεράς που θα μπορεί να παράξει κοινωνικά οράματα.
απόσπασμα που την παρέμβαση του σύντροφου Ανάφεντου
ολόκληρο το κείμενο δαμέ
http://anafentos.blogspot.com/2011/09/blog-post_07.html
4 comments:
Το κείμενο κτυπά κέντρο και είναι καλά να διαβαστεί αρκετά γιατί μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση ενός κινήματος αλλά και να φέρει κοντά διαφορετικές ριζοσπαστικές ομάδες.
Γειά,
συμφωνώ με τον ανώνυμο.
η ντόπια τάξη του κεφαλαίου άρχισε να δείχνει ή μάλλον να φανερώνει τις εσωτερικές της αντιφάσεις εν όψει των προεδρικών.
εμείς τι θα κάνουμε; με ποιό τρόπο μας αφορά εμάς το δίλημμα "Γιαννάκης - Νίκος"; Με κανένα τρόπο. Το πιθανότερο είναι το 2013 να κάμουμε μια γερή εκστρατεία για λευκή ψήφο...
το κεφάλαιο σφάζεται για τα συμφέροντα του.
εμείς - όλοι οι αντικαπιταλιστές - ας μη χαθούμε "στις λεπτομέρεις" που δεν κρίνουν τίποτα για το μέγεθος της καταστολής και της εκμετάλλευσης που θα επιχειρηθεί εις βάρος όλων μας τα επόμενα χρόνια.
δεν θέλω να απλοποιώ, αντιλαμβάνομαι πως "οι λεπτομέρειες" είναι ουσιώδεις αλλά είναι λάθος στην παρούσα συγκυρία να μας αποδυναμώνουν "οι λεπτομέρειες". γιατί το κεφάλαιο είτε στη μια είτε στην άλλη περίπτωση, στην τελική, μας στερεί το δικαίωμα ακόμα και στις τυχών διαφωνίες μας.
το κεφάλαιο μας βλέπει ως ΕΝΑ εχθρό. κάπως έτσι πρέπει να το δούμε κι εμείς.
αλλιώς δεν θα υπάρχει "χώρος" για μας, ούτε καν για να "διαφωνούμε"...
Όταν το κεφάλαιο επιτίθεται, η πολιτική του επίθεση γίνεται πιο ομοιογενής, δηλαδή σιωπούν οι λίγο αντιρατσιστές αστοί μπροστά στους πολύ ρατσιστές,οι 'αντιεθνικιστές' στους εθνικιστές και πάει. Έστω και αν κατεβούν με διαφορετικούς υποψηφίους, στην τελική ευθεία της προεδρίας νομίζω ότι θα τα βρουν εφόσων μπροστά τους υπάρχει μια οικονομική πολιτική την οποία θεωρούν αναγκαία. Δεν το θεωρώ καθόλου παράξενο να φύγει και η ΔΔΟ ή τουλάχιστον να αφεθεί κάπου να πεθάνει μόνη της. Τελικά στις κρίσιμες στιγμές της οικονομίας το κεφάλαιο και η δεξιά συσπειρώνονται είτε πίσω από αγανακτισμένους πολίτες είτε αλλού.
@χ.α
προς το παρόν θα παίξουν με τη ψυχολογία μας. θα μας πουλήσουν τον φόβο του εθνικισμού της συνοπαρτζιάς του αρχιεπισκόπου βέρσους της προοδευτικής δεξιάς.
...εν τω μεταξύ θα τα βρίσκουν μεταξύ τους για τα μέτρα και τα κέρδη στα κεφάλαια...
θα είναι ενδιαφέρουσα η στάση "Φιλελευθερου" και "Πολίτη" το επόμενο διάστημα. λογικά πρέπει να λήξει σύντομα η "ταυτιση απόψεων" του τελευταίου διαστήματος με αφορμή το Μαρί.
απλά, μέσα στην ένταση της οικονομικής κρίσης, θα γίνεται ολοένα και πιο δυσκολο για τον Λ(Ν)ύκο να ντύνεται αρνάκι.
Post a Comment