Φάλιες: για τη δυτική στρατιωτική επέμβαση στη Λιβυή

Ο δυτικός παρεμβατισμός σηματοδοτεί μια προσπάθεια αναδιαμόρφωσης της ηγεμονίας στη Μέση Ανατολή εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης τζιαι της Αραβικής εξέγερσης.

Εμπήκαμε σε μια νέα φάση δυτικού παρεμβατισμού. Έχουμε αλλαγή κυβερνήσεων σε Αγγλία τζιαι Αμερική, τζιαι για πρώτη φορά μετά το Ιράκ εν τζιαι η Γαλλία του Σαρκοζύ μέσα. Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας τζιαι Γαλλίας εμετακινήθηκαν προς τα δεξιά, ο Ομπάμα στην Αμερική εν πιο συνεργάσιμος για τους Ευρωπαίους σε σχέση με το Μπους που έκαμνε ό,τι ήθελε μόνος του. Η συμμαχία εν προσωρινή όμως τζιαι η προοπτική να αναλάβει επίσημα το ΝΑΤΟ εν υπαρκτή αλλά αβέβαιη ακόμα. Ένα τζαινούρκο φαινόμενο στην νεο-αποικιακή επιδρομή ενάντια στη Λιβύη (που για άλλη μια φορά χρησιμοποιεί υποστηρικτικά τες Βρετανικές Βάσεις στην Κύπρο) είναι η έμμεση, έστω αρχική, στήριξη που πλευράς Αραβικού Συνδέσμου τζιαι η άμεση εμπλοκή του Κατάρ, της αναδυόμενης δύναμης του Αραβικού Κόλπου που με όπλα, τες επενδύσεις κεφαλαίων τζιαι το δίκτυο ενημέρωσης τζιαι διαμόρφωσης κοινής γνώμης, Αλ Τζιαζίρα, άρκεψεν να παίζει χοντρό παιχνίδι στην περιοχή μας.

Το σενάριο εν παρόμοιο με τα παλία, έχουμε δηλαδή μια εμφύλια εσωτερική διαμάχη, στην οποία η Δύση επιλέγει τη μια πλευρά ως “τους καλούς”, τους οποίους μυθοποιεί τζιαι παίρνει το μέρος τους, δαιμονοποιώντας τους αντιπάλους τους. Η προσέγγιση εν παρόμοια με την αρχή του πολέμου στο Αφγανιστάν, όπου οι δυτικοί παρέχουν υποστήριξη πυρός εξ αποστάσεως χωρίς να κάμνουν απόβαση. Η λογική με την οποία γίνεται η επέμβαση εν οι “ανθρωπιστικοί λόγοι”, όπως στη Βοσνία. Η σημερινή δυτική επέμβαση πλέον καλύπτεται πίσω που την έννοια του διεθνισμού, με την ανάλογη παραποίηση. Τούτον εν ένα φαινόμενο των τελευταίων 2 δεκαετιών: έχουμε τους απόμαχους του ’68 που είχαν εξουσία, αλλά εχρησιμοποιούσαν αριστερίστικο λεξιλόγιο (Fischer, Kohn Bendit, Schroeder κλπ¹) στην Ευρώπη, αλλά τζιαι τους νεοσυντηρητικούς πρώην τροτσκιστές στην Αμερική. Χαρακτηριστικός τούτης της τάσης στη Γαλλία εν ο Bernard Kouchner, πρώην υπουργός εξωτερικών του Σαρκοζύ. Η Αγγλία έκαμε εξαγωγή στην Αμερική τον Christopher Hitchens², ενώ στο εσωτερικό αμέσως μετά την εισβολή στο Ιράκ τζιαι τη φυσιολογική αντίδραση τούτη η ρητορική εκυριάρχησε σε βιβλία όπως το “What’s left” του Nick Cohen, τζιαι στο “Euston Manifesto”. Σε ένα βαθμό τούτο το φαινόμενο θυμίζει την αντίστοιχη ρητορική περί κατάργησης της δουλείας που ήταν πίσω που την κατάκτηση της Αφρικής στα τέλη του 19ου αρχές του 20ου αιώνα. 

Ο κάθε δυτικός πολιτικός μοιάζει να διά δικήν του ερμηνέια στο ψήφισμα του ΟΗΕ. Άλλοι μιλούν για προστασία αμάχων, άλλοι για αλλαγή κυβέρνησης στη Λιβύη. Έλλειψη συνέπειας δείχνουν τζιαι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης (τζιαι ο Αλ Τζιαζίρα) στην κάλυψη των γεγονότων. Ενώ ετονίστηκε η μη βίαιη στάση των διαδηλωτών στην Αίγυπτο, στη Λιβύη η γλήορη μετεξέλιξη των διαδηλώσεων σε ένοπλη κατάληψη περιοχών (πλούσιων σε πετρέλαια) τζιαι εμφύλιο πόλεμο όι μόνον εν οδήγησε στον αναμενόμενο σκεπτικισμό για τα κίνητρα των διαδηλωτών, αλλά ούτε επετράπηκεν καν τυχόν παραμικρή αμφιβολία για το μέγεθος του πραγματικού λαϊκού ερείσματος των αντι-κανταφικών. Η σιωπηρή αλλά ουσιαστική ανοχή τζιαι έγκριση που πλευράς Δύσης της βίαιης καταστολής των άοπλων αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων σε άλλα, φιλοδυτικά καθεστώτα του Κόλπου συνιστά το αποκορύφωμα της υποκρισίας. Η αυταρχική, απόλυτη μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας έκαμεν μάλιστα εισβολή στο Μπαχρέιν για να καταστείλει τες διαδηλώσεις τζιαι δεν υπήρξεν η παραμικρή αντίδραση!

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το καθεστώς Καντάφι σήμερα είναι διεφθαρμένο τζιαι αυταρχικό. Παρότι υπήρξεν τες δεκατίες του 1970 τζιαι 1980 σχετικά τζιαι συγκριτικά προοδευτικό σε πολλαπλά επίπεδα – τζιαι που πλευράς λαϊκής συμμετοχής στη διακυβέρνηση τζιαι που πλευράς κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής επιτυγχάνοντας έναν πρωτοποριακό για τη περιοχή κράτος πρόνοιας τζιαι ψηλό βιωτικό επίπεδο για τους πολίτες, τζιαι σε σχέση με την εξωτερική πολιτική αμφισβητώντας την δυτική ιμπεριαλιστική ηγεμονία – σταδιακά επαράκμασεν τζιαι εσυντηρητικοποιήθηκεν. Η συσσώρευση πλούτου τζιαι η συγκέντρωση εξουσίας σε ένα στενό οικογενειακό τζιαι φιλικό κύκλο γύρω που τον Καντάφι, η επαναπροσέγγιση του με την Δύση τζιαι σε οικονομικό τζιαι σε πολιτικό επίπεδο που οδήγησεν σε ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων πόρων, η απελευθέρωση αγορών τζιαι δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών την δεκαετία του 2000 ουσιαστικά εμετάτρεψεν τον που σύμβολο του αντι-ιμπεριαλισμού σε μια θλιβερή καρικατούρα.

Οι αντικανταφικοί που την άλλη εν μια ετερόκλητη κατάσταση αλλά με σημαντική παρουσία – σε αντίθεση με την Αίγυπτο – των ισλαμιστών τζιαι πρώην καθεστωτικών που αλλάξαν στρατόπεδο. Φαίνεται επίσης ότι οι φυλές που αποτελούν το Λιβυκό κράτος υπακούν στις δικές τους εσωτερικές ιεραρχίες τζιαι εκφράζουνται ανάλογα υπέρ ή κατά του Καντάφι. Ακόμα τζαι οι αντικαθεστωτικοί όμως δεν εμπιστεύκουνται τους δυτικούς τζιαι παρότι επιδίωξαν τον αεροπορικό αποκλεισμό τονίζουν ότι εν εναντίον της χερσέας εμπλοκής των Δυτικών. Αλλά το παιχνίδι έννεν πλέον στα σιέρκα τους.

Η παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση τζιαι η αραβική εξέγερση έδωσεν νέες διαστάσεις στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό για τα εναπομείναντα αποθέματα ενεργειακών πόρων τζιαι εδημιούργησεν μιαν ακόμα πιο εκρηκτική κατάσταση στην Μέση Ανατολή. Πέραν που το συνεχιζόμενο Παλαιστιανιακό πρόβλημα που την μιαν τζιαι την ενδυνάμωση του Ιράν που την άλλη, την ήττα των ΗΠΑ στο Ιράκ τζιαι τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης της Σαουδικής Αραβίας, ήρτεν να προστεθεί τωρά τζιαι η προοπτική μιας δημοκρατικής τζιαι αυτόνομης που τα δυτικά συμφέροντα Αιγύπτου τζιαι φυσικά η εξάπλωση τζιαι εμβάθυνση της αμφισβήτησης τζιαι των υπόλοιπων φιλοδυτικών δικτατοριών ειδικά των αυταρχικών μοναρχιών στον Κόλπο. Σε τούτον το πλαίσιο, η δυτική επέμβαση στην Λιβύη μπορεί να ειδωθεί τζιαι ως μια πράξη αντιπερισπασμού τζιαι προσπάθεια εκτροχιασμού της αραβικής εξέγερσης – που στην Αίγυπτο έδειξεν ελπιδοφόρα σημάθκια όι μόνον αγωνιστικής επιμονής αλλά τζιαι μιας αξιοσημείωτης λαϊκής αυτο-οργάνωσης. Σπρώξιμο της εξέγερσης δυτικά τζιαι με γεωγραφικούς τζιαι με πολιτικούς όρους – στροφή της παγκόσμιας κοινής γνώμης στην Λιβύη που τες τελευταίες 3 φτομάδες μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, έτσι ώστε να αποσιωπηθούν οι κινηματικές εξελίξεις τζιαι φυσικά η καταστολή στες υπόλοιπες Αραβικές χώρες. Επίδειξη της δυτικής στρατιωτικής υπεροπλίας (εν μέσω της δυτικής οικονομικής παρακμής) ως ταυτόχρονα καρόττο τζιαι μαστίγιο για τους Αραβικούς λαούς.

Το μήνυμα προς τους λαούς της περιοχής πάει κάπως έτσι: είτε με τους υφιστάμενους δικτάτορες είτε εναντίον τους, η Δύση σκοπεύκει να συνεχίσει να είναι ηγεμονικά παρούσα. Φυσικά η αραβική εξέγερση, που ήρτεν αμέσως μετά που μια σειρά κινητοποιήσεων τζιαι μιτσιών αλλά σημαντικών εξεγέρσεων στην νότια Ευρώπη τα τελευταία 5 χρόνια, δεν έσβησεν – τζιαι το παιχνίδι παίζεται ακόμα – τζιαι στην Μέση Ανατολή αλλά τζιαι στην ίδια την Δύση.

Φάλιες, ελευθεριακό δίκτυο
Λευκωσία, 23/3/2011
 

1Οι πρώτοι δυο ήταν ηγετικές μορφές του φοιτητικού κινήματος αμφισβήτησης σε Γερμανία και Γαλλία αντίστοιχα που στην συνέχεια πολιτεύτηκαν με τους Πράσινους. Ο Σρέντερ υπήρξε εργάτης και αριστερός ακτιβιστής που πολιτεύτηκε με τους Σοσιαλδημοκράτες και έγινε αργότερα Καγκελλάριος της Γερμανίας.

2Αριστερός ριζοσπάστης συγγραφέας-δημοσιογράφος που όμως τάχτηκε έντονα υπέρ του πολέμου στο Ιρακ το 2003.