Wednesday, February 24, 2010

Ύμνος της Διεθνούς

Εμπρός της γης οι κολασμένοι
της πείνας σκλάβοι εμπρός - εμπρός
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
σα βροντή σαν κεραυνός.

Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
που ζούσαμε στην καταφρόνια
θα γίνουμε το παν εμείς.

Στον αγώνα ενωμένοι
κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Νάτη, μας προσμένει
στον κόσμο η Διεθνής.

Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
με πλάνα λόγια μας γελούν
της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
μοναχοί τους, θα σωθούν.

Για να λείψουν τα δεσμά μας
για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
και της ψυχής μας τη φωτιά.

* Γράφτηκε το 1871 από τον κομμουνάρο εργάτη Εζέν Ποτιέ, τις πρώτες μέρες της «Ματωμένης εβδομάδας», και μελοποιήθηκε επίσης από τον εργάτη Πιερ Ντεζεντιέρ.

11 comments:

Aceras Anthropophorum said...

Τζιαι σύ με ποιόν ταυτίζεσαι, με τον κολασμένον, τον σκλάβον, οξά τον ταπινό της γής;

Τζιαι πον να γινείς το πάν, οι άλλοι τι θα γενούν;

Τζιαι αφού της γής οι δούλοι τζι΄οι ραγιάδες εν να σωθούν μοναχοί τους, εσύ τι γυρεύκεις τζιειαμαί;

Άσε που εσωθήκαν ήδη.

(πειράζω σε, όι να θυμώσεις τωρά τζιαι να αρκέψεις να μου εξηγάς : )

gregoris said...

το επισφαλές εργασιακό μου καθεστώς (ωρομίσθιος) σε συνδιασμό με το κοινωνικό μου ρόλο (δάσκαλος) τοποθετεί με σε μια κομβική θέση :)
"..οι εργαζόμενοι και μόνοι τους είναι ικανοί να ανατρέψουν μια κοινωνική τάξη πραγμάτων, ενώ οι διανοούμενοι δεν μπορούν. αν είναι (όμως) να οικοδομηθεί κοινωνία ανθρώπινη άξια του ονόματος της, τότε και οι δυο χρειάζονται ο ένας τον άλλο".
Χόμπσπαουμ, 1971,
Οι διανοούμενοι και η ταξική πάλη

Disdaimona said...

...έμεινε κανένας να τραγουδά αυτό τον υμνο και πραγματικά "να υμνεί" κάτι;

γιατί παρόλα τα Φαινόμενα όλοι είμαστε και σκλάβοι και δούλοι και ταπεινοί.

η φωνή μας όμως έγινε αντανάκλαση της αγοράς και εχάθηκε από τη δύναμη της συνειδητοποίησης της ζωής μας. ακόμα και τα τραγούδια μας εν "προϊόντα" και όχι δείγματα της αλήθειας μας.

the Idiot Mouflon said...

Όχι άλλα δάκρυα, κλείσαν οι τάφοι...

Άμα κάποιος αναλογιστεί πότε εγραφτήκαν οι στίχοι αλλά και η μουσική του άνωθεν... και γνωρίζει το τι επακολούθησε...

...ίσως να καταλαβαίνει γιατί το βρίσκω άκρως ειρωνικό.

gregoris said...

δυσδαιμόνα
τραγουδούν τον ακόμα κάποιοι,
εγώ έμαθα τον εγγλέζικα το 2000 στους δρόμους του Λονδίνου όταν επήα για σπουδές
"...come comrades, come rally,
the last battle let us face,
the internationale
unites the human race"
αγρινέ το τι επακολούθησε εν αναιρεί την βασική θέση του πολιτικού ποίηματος
"Για να λείψουν τα δεσμά μας
για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
και της ψυχής μας τη φωτιά"
οι χτεσινές εργατικές κινητοποιήσεις σε Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία υπενθυμίζουν μας την επικαιρότητα της ταξικής πάλης

Disdaimona said...

έχεις δίκαιο σε αυτό που λες. Π ρέπει όμως να κρατούμε ανοικτά τα μάτια μας προς τον έξω κόσμο για να το ξέρουμε. Η δική μας κοινωνία είναι περιχαρακωμένη και στα εντός και στα εκτός.

Με τις αλήθειες που λέει ο πιο πάνω ύμνος,πρέπει να είσαι εξοικιωμένος μέσα σου.Αλλιώς θα σε πάρουν για τρελλό...άσε που σαν το τραγουδάς μπορεί να σε πατήσει καμιά επαναστατική λιμουζίνα ή καμιά "πατριωτική" μάζωξη δημοκρατών!

το Ηλίθιο Αγρινό said...

Ναι, αλλά ούτε τα δάκρυα στέρεψαν, ούτε οι τάφοι έκλεισαν (μμπρρρ... εξήχασα ότι δεν πρέπει να λαλούμεν τέθκοια πιον στη Κύπρο)

Aceras Anthropophorum said...

Έχεις πλάκαν άμαν ονομάζεις τους απεργούς στη Γαλλία εργάτες τζιαι ταυτίζεις τους με τζιείνους που εγράψαν τον ύμνο της διεθνούς.

Ελοάρκασες ότι αν αυτόν που οι δυτικοί εργάτες ΣΟΥ (λαλεί τζιαι ο Άνεφ, τζιαι οι καλαμαράες τζιαι οι Κυπραίοι μέσα) ζητούν να γίνει με τους εργοδότες τους (την ισότητα) το κάμουμεν, αλλά με ούλλους τους εργάτες τζιαι ούλλους τους εργοδότες του κόσμου (την διεθνή τραγουδάμε), θα πρέπει να δώκουν περίπου 2/3 του μισθού τους στην μοιρασιά;

Αυτοί που θαυμάζεις μάνα μου να φκαίννουν στους δρόμους τζιαι να ουρλιάζουν Θέλω Θέλω, δεν είναι της γής κολασμένοι τζιαι ταπεινοί, είναι κλεπταποδόχοι της συστημικής κλεψιάς που αφαιμάζει τον τρίτον κόσμο που τες πηγές τζιαι που το αποτέλεσμα της εργασίας των πραγματικών εργατών. Είναι πρεζάκηδες της κατανάλωσης που απλά θέλουν τζιαι άλλα να καταναλώσουν για να ποφκάλουν τον πλανήτη μια ώρα γληορήττερα, παραπάνω φτηνά κινέζικα ρούχα, παραπάνω mobile phones καμωμένα από ζουμί Ταιουιανού ιδρώτα, μεγαλλύττερες οθόνες TV που τούρτζικον άχχα βάχχα, πιό φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα να κρούζουν ακόμα παραπάνω ιρακινούς υδρογονάνθρακες, να ποφκάλλουν το κλίμα μια ώρα γληορήττερα να ψοφήσουν τζιαι τζιείνοι τζιαι μεις μια ώραν γληορήττερα μες την ξημαρισιάν των αποβλήτων τους, τζιαι αερίων τζιαι στερεών. Άτε ολάν...

gregoris said...

τούτον που λαλείς ασέρα πίννει πολλύν νερό, αν δεν είναι εντελώς αυθαίρετο.
κατ' ακρίβειαν εν μια εκλαϊκευμένη "τριτοκοσμικο-κεντρική" θέση που εν βασισμένη στην υπερβολή τζιαι που αναφέρεται στην ιστορική περίοδο την οποίαν αναπτύχθηκεν, (δεκαετία του 1960) μέσα στην βράση των αντι-αποικιακών κινημάτων.
η ευμάρεια των εργατών της δύσης που περιγράφεις εμειώθηκεν σημαντικά αν δεν εξανεμίστηκεν την εικοσαετία της νεοφιλελεύθερης λάιλαπας (1980-2000) όπου σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ είχαμεν σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου στην Δύση τζιαι αύξηση των ανισοτήτων εσωτερικά των κοινωνιών σε παγκόσμια βάση.
σήμερα στες συνθήκες γενικευμένης εργασιακής επισφάλειας, αυξημένης ανεργίας, συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποιήσεων τζιαι "εξορθολογισμού" των δημοσίων υπηρεσιών, εν μπορούμεν να μιλούμεν με έτσι τρόπον τζιαι με έτσι γλώσσα για το (πολυεθνικό) προλεταριάτο στη δύση. εν μπορούμεν να γενικεύκουμεν έτσι απλά τες συνθήκες ζωής της εργατικής αριστοκρατίας τζιαι των μικροαστών (20-30, άτε 40%) του πληθυσμού πάνω σε ολόκληρη την εργατική τάξη του δυτικού κόσμου.
η συστημική κλεψιά τζιαι οι παγκόσμιες ανισότητες, η οικολογική καταστροφή τζιαι φυσικά η εκμετάλλευση εν δεδομένα. αλλά εν μπορούν να αντιπαρατίθονται οι εργαζόμενοι στην δύση με τους εργαζόμενους στον υπόλοιπο κόσμο. η κυρίαρχη σύγκρουση μεταξύ κεφαλαίου-εργασίας συνεχίζει να υφίσταται παγκόσμια, μάλιστα σήμερα επεκτάθηκεν τζιαι εντατικοποιήθηκεν αφορώντας πιο πολλήν έδαφος τζιαι πιο πολλές πτυχές της κοινωνικής ζωής. αν έσιει κάτι που άλλαξεν με την παγκοσμιοποίηση εν τούτος ο διαχωρισμός μεταξύ πρώτου τζιαι τρίτου κόσμου. τωρά υπάρχουν νησούθκια του τρίτου κόσμου μέσα στον πρώτο κόσμο τζιαι νησούθκια του πρώτου μέσα στον τρίτο κόσμο. ακόμα όμως τζιαι να δεχτούμεν ότι οι εργαζόμενοι στην δύση εν κλεπταποδόχοι, γιατί τα βάλλεις μαζίν τους τζιαι όι με τους κλέφτες;

arkoudas said...

Ασέρα, γενικεύεις υπερβολίκά. Πέραν που τούτα που είπεν ο γρηγόρης, (τζιαι σε κάπως πιο θεωρητικό επίπεδο) το απλό ζήτημα είναι ότι η εκμετάλλεσυη μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα έχει διαφορετικές μορφές, όμως η πεμπτουσία της είναι πάντα η ίδια. Το αν ο ένας εργαζόμενος εν πιο πεινασμένος που τον άλλο, ή πιο αππομένος που τον άλλο, ή ακόμα εψήφισεν προηγουμένως μιαν ιμπεριαλιστική κυβέρνηση διότι εξέγαλασεν τον, έχουν να κάμουν με το εποικοδόμημα της κάθε χώρας τζια με το ιστορικο-πολιτικό πλαίσιο. Αλλά όϊ με το αν υπάρχει εκμετάλλευση ή όϊ. Αμαν σε κλέψουν εννα αντιδράσεις, εννά ζητήσεις τζιαι εννά πεις διαφορετικά πράματα ανάλογα με το ποιος είσαι, που είσαι τζιαι πόσα έσχιει/έκλεψεν ο άλλος.

Ομως έσχιει 2 βασικά σημεία η παρέμβαση σου:
1) ότι οι εργάτες αστικοποιούνται ως ένα βαθμό (ή τουλάχιστον αστικοποιούνται τα 'θέλω' τους). Ρουφά τους το εποικοδόμημα τζια μερικούς καταπίννει τους. Διαμαρτύρουνται όϊ στο σύστημα αλλά σε κάποιους που θεωρούν ότι κάμνουν 'κακή' διαχείρηση, ξεχνώντας ότι η 'καλή' διαχείρηση εν αδύνατη μες τον καπιταλισμό(Εννεν τούτο το πιο μεγάλο πρόβλημα της Κυπριακής αριστεράς;)

2) Η ανισότητα μεταξύ βορρά τζιαι νότου, ανατολής τζιαι δύσης εν κάτι που υπάρχει. χειροπιαστό τζιαι διαχρονικό. Τζιαι μερικές φορές συγχίζει το κομμουνιστικό κίνημα τούτη η παράλληλη αντίθεση του καπιταλισμού.

Τα ΚΚ όμως πάντα είχαν θέση σε τούτο: Οτι τούτη ή 'γεωγραφική εκμετάλλευση' έγκειται στην εξωτερική/ιμπεριαλιστική πολιτική της πλουτοκρατίας της δύσης (που την αποικιοκρατία ως σήμερα). Αρα ακόμα τζιαι σε τούτην την περίπτωση εν ο διαχωρισμός μεταξύ κεφαλαιοκράτη/εργάτη που έν η ρίζα του προβλήματος. Εστω τζιαι αν ο ένας εν στις ΗΠΑ τζιαι ο άλλος στην Ζιμπάμπουε.

Disdaimona said...

εγώ για να είμαι ειλικρινής εν εκατάλαβα τι ακριβώς εννοεί ο aceras.
ότι τα περιβαλλοντολογικά προβλήματα δημιουργεί τα η εργατική τάξη με τον τρόπο της ζωής της;
( αν ενοχλεί ή αν δεν υφίσταται ο όρος εργατική τάξη, υφίσταται ο όρος εργαζόμενοι.η ουσία εν αλλάσει ποσώς,ούτε η μπουρζουαζία της εποχής που εγράφτηκεν η Διεθνής είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με σήμερα).

εν εκατάλαβα...να υιοθετήσουμε το σύνθημα "δεν δικαιούστε να είστε ελεύθεροι γιατί δεν ξέρετε να διαχειριστείτε την ελευθερία σας;"

για τον τρίτο κόσμο φταίν οι εργαζόμενοι της δύσης που γοράζουν τηλεοράσεις τζαι κάφκουν ρεύμα;;;τζαι η λύση ενι να τους τα κόψουμε;

που πότε τούτος ο πλανήτης εν έσιει αφθονία για ούλλα τα πλάσματα τζαι που πότε η καταστροφή του πλανήτη εν αφορά τα συμφέροντα των μονοπωλείων τζαι αφορά τους ημερομίσθιους;

φαίνεται μου πολύς τούτος ο φυσιοκρατισμός για να εξηγήσει με σωστό τρόπο τις οικονομικές ανισορροπίες.

τζαι επίσης τα μηνύματα της Διεθνούς εν εξαντλούνται στο πόσα γραφει το τσιέκκι μας αλλά αφορούν ένα όραμα τζαι για τες ηθικές αξίες των ανθρώπων.