Πόψε, (εψές δηλαδή) είπα να πάω στην συναυλία για τη νεολαία του Χριστόφκια. Αρέσκαν τζιαι αρέσκουν μου οι τραουδιστές του, ήταν τζιαι μούχτιν, ευκαιρία να δω τζιαι την πολιτική σημειολογία του τζιαι την απεύθυνση του στην νεολαία που όπως φαίνεται που τες δημοσκοπήσεις στηρίζει τον συντριπτικά. Επέρασα καλά. Τζιαι είδα τζιαι ένιωσα διάφορα που θέλω να τα γράψω.
Ανακοινώσαν τον με τες πολλές του ιδιότητες. Εφκήκεν πάνω χωρίς γραβάτα τζιαι εκαλοσώρισεν τους φίλους του τους τραουδιστές στο “πανηγύρι του πολιτισμού”. Για τες ταυτότητες τζιαι τα παναύρκα λαλώ που μέσα μου προσπαθώντας να φκάλω που το νου μου τα διαφημιστικά φιλμάκια που επαίζαν προηγουμένως. Αυτή η κυβέρνηση σας διάψευσε, λαλεί μας, δεν ανταποκρίθηκε σε αυτά που την εδεσμεύσαμεν με το πρόγραμμα. Απαρίθμησε μιαν σειρά που πολιτικές της κυβέρνησης που ζημιώνουν την νεολαία όπως η αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που δεν έγινε, ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν διαφυλάκτηκε κτλ. Μετά στράφηκε προς τον χώρο του Κασουλίδη. Κυβέρνησαν μια δεκαετία και έκαναν κουρέλια τα όνειρα σας. Υπέθαλψαν τον εθνικισμό-σωβινισμό και άρα είναι υπεύθυνοι για την κατρακύλα της διχοτόμησης και ας μην φταιν άλλους και εμάς, ανέδειξαν τον αυταρχισμό και την αλαζονεία και προσπάθησαν να επιβάλουν την νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η ομιλία του ήταν σύντομη, προσεγμένη τζιαι καθαρά αριστερή, όσον αριστερή τον έπαιρνε.
Ήρτες να ακούσεις τζίνα που έθελες λαλώ του εαυτού μου που μέσα μου. Ψηφίζοντας τον Χριστόφκια μπλα μπλα μπλα. Κοίτα ρε που μας κάμνει τζιαι τον οπαδό του εαυτού του.
Το στάδιο Ελευθερία δονείται.
Η νέα γεννιά, ψηφίζει ανθρωπιά. Εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι, με την αριστερά αντίσταση και πάλι.
Είμαι γέννημα θρέμμα του λαϊκού κινήματος. Φίλοι μου πιστέψετε με, δεν θα προδώσω την νεολαία και τους εργαζόμενους.
Τώρα να δούμεν, λαλώ πάλε πουμέσα μου.
Αποχωρεί. Οι σημαίες της Δημοκρατίας να ανεμίζουν μαζί με τες κότσιηνες σημαίες του Τσε. Αφηρημένος στες σκέψεις μου προσέχω σε κάποια φάση ότι ο πρώτος τραγουδιστής είσιεν ήδη αρκέψει...
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα πάνω στην άμμο χτίζονται,
μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο σαν νατανε η άμμος πέτρα.
Δεν είναι ένοχοι όλοι οι δολοφόνοι, ούτε αθώοι όλοι οι δικαστές... Συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο μέχρι που αποχωρεί.
Πιάννει το μικρόφωνο ένας νεαρός μουσικός να μας πει το σουξέ του.
Με πιάνει καταδίκη, δεν πλήρωσα το νοίκι, μου κόψανε το ρεύμα, μου πάγωσε το αίμα. Ήταν μια κατάθεση ψυχής λαλεί μας τζιαι αποχωρεί.
Φκαίνει ο επόμενος. Καλός ο προηγούμενος. Τα κάνει όλα και συμφέρει.
Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα, για άνετος μου περνιώσουνα,
τώρα στα σαρανταπέντε, πατριάρχης το χεις δει.
Κοίτα ρε ρεπερτόριο το πολιτικό γραφείο συνεχίζει ο ειρωνικός μου εαυτός.
Δεν φυλάω τα σύνορα μιας πατρίδας,
που τον ληστή τον έχει κάνει μάγκα,
και με έχει δώσει εμένα προστάνζα. Όπα. Κλιμάκωση.
Η ώρα του σταρ. Τζίνου που με εσυνέπαιρνε στην εφηβεία πριν να πιστέψει το σταριλίκκι του. Εν θα τον εξιάσω την τελευταία φορά που τον είδα πριν τες τελευταίες βουλευτικές...τότες ήταν η κλιμάκωση μιας κινητοποίησης μεταναστών για το πολιτικό άσυλο. Μα να θωρεί τα τσιατίρκα τζιαι τες γραμμές των πολιτικών προσφύγων ομπρός του μες την πλατεία Ελευθερίας τζιαι να μεν λαλεί λέξη; ο μαλάκας λαλώ που μέσα μου. Άνοιξεν τον ως συνήθως μια νεαρή τραγουδίστρια. Χρόνια πολλά. Στον φίλο μου τον Δημήτρη τον Χριστόφια αυτό το τραγούδι που του αρέσει.
Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα μια φωτογραφία σου απ' τα ξένα,
απ' αυτές, που κρατάν οι φοιτητές, απ' αυτές που ξεσκίζει ο χαφιές
...τόσα τριαντάφυλλα τα 'καψε το χιόνι
αχ κι Αυτή η άνοιξη, ρε γαμώτο, να μην με ματώσει.
Πε τζιαι τα χαιρετίσματα στην εξουσία ρε που κρατάς ιμίσιημου την ουσία, μουρμουρώ εγώ.
Και ένα τραγούδι για τον παγκόσμιο αφοπλισμό. Το εμβατήριο που του μαθαν να λέει. Το ντέρπι που είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο..ψάχνεις για το μεγαλείο που σου μάθαν στο σχολείο και εγώ ξένος μετανάστης σου Ελλάς. Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του.....αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ με των ματιών σας την φωτιά σημαία. Είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε, μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα.
Είπεν τζιαι τα χαιρετίσματα τελικά που όμως εκαταλήξαν στο πολιτικά ορθόν, Δεν πάει άλλο. Ρεεε, τα έφηβα γεράκια. Πάρακατω. Αν μπορούσα να άλλαζα τον κόσμο θα έκανα ξανά γαλάζια τη θάλασσα. Ένας μαύρος Έλληνας που τραγουδά χιπ χοπ. Πρώτη φορά ταξιδεύει έξω από την Ελλάδα. Τώρα φτιάχτηκαν τα χαρτιά του μας εξηγεί ο τραγουδιστής. Ότι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο.
Καλό το σκηνικό, το έργο όμως ακόμα να αρκέψει. Μιαν προκαταρκτική κουβένταν όμως στον σκηνοθέτη. Εννά δημοσιεύσω έναν κείμενο για την εργατική τάξη στον πολίτη τζιαι στα νεκατώματα. Σαν ηγέτης της, Δημήτρη που το Δίκωμον της πρώτης κολλεκτίβας, θα εμπορούσες, ίσως να ήταν τζιαι χρήσιμο να το εθκιάβαζες. Σαν πρόεδρος της Βουλής τζιαι σύντομα της Δημοκρατίας όμως, κύριε Χριστόφια, έναν τραούδιν έχω να σου πω, που τους φίλους μου τους Hard Core Heads, το τελευταίον τους, του 2004.
Πόσα χρειάζεται η καρκιά νάβρει μιλιά να μιλήσει
Πρέπει ο λόος να τζυλήσει
μα κανένας εν το δέχεται όπως ο μουττάς την λύση
Το στόμα μου έσσει ανάγκη λέξεις να τσιαττίσει
Για ούλλα τούτα που θωρώ τζανακατσιώ
Τα ντραμς φακκούσιν λετσιό
Τζαι γιω που πάνω να κολλώ όπως την νέαν κολλεξιόν
Εις τες κκελλάες των μιτσιών
Γιατί εβαρέθηκα πκιον
Να θωρώ γυρόν το κακό
Να εξαπλώνεται με απίστευτο ρυθμό
Στα φανερά ή μυστικά
Θύμα ο κάθε αδιάφορος
Θνητός τζαι δυστυχώς
Ο αίτιος μάλλον ανίκητος, τεχνητός
Ασταματητός σεισμός,
Πε μου ποιος
Ο καπιταλισμός.
Το ενενήντα εννιά κομμάν εννιά εννιά εννιά
Τοις εκατόν του κόσμου εν φακκά πενιάν
τζαι η άγνοια σκοτώννει
βλάφτει σοβαρά την ελευθερία του ατόμου, της κοινωνίας,
υπουργείον αρμονικής φασαρίας
τζαι μεις μάρτυρες μιας καθορισμένης ιστορίας
που οι σκλάβοι παράγουν παράγουν
πουλούν γοράζουν όσα προλάβουν
με αρρώσκια τζαι αγνοία
υποκλείνονται στην καπιταλιστικήν αυτοκρατορία
Από πελλόν τζαι που μιτσήν μαθαίννεις την αλήθκεια
το μικρόφωνο θέλει αρτσίθκια
τζαι φωνητικά παιχνίθκια
πιάννω το παίζω εκτονώνομαι,
ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΑΝ ΕΡΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ
ENNA TON KAMΩ ΛΟΥΒΙΘΚΙΑ.
Wednesday, December 19, 2007
Tuesday, December 11, 2007
ΠΑΝΑΠΕΡΓΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, 12 ΔΕΚΕΜΒΡΗ: Η ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους!!
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι από τα πιο σημαντικά για το εργατικό κίνημα. Αφορά τους όρους με τους οποίους αμείβεται συνολικά η εργασία. Αφορά το δικαίωμα των απόμαχων της δουλειάς να ζούν με αξιοπρέπεια. Ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για κατηγοριοποίηση των εργαζομένων και τη διάσπαση της εργατικής τάξης, τη δημιουργία ψευδαισθήσεων περί θιγόμενων και μη, “ρετιρέ” και υπογείων να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη συγκρότηση ενός ενιαίου πανεργατικού μετώπου ικανού να ανατρέψει τις αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτή η επίθεση μας πλήττει όλους και μόνο ο ενιαίος αγώνας και η αλληλεγγύη μπορούν να οικοδομήσουν αποτελεσματικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής.
Σε αυτούς που μας λένε ότι για να “λυθεί” το ασφαλιστικό και να “σωθεί” η οικονομία πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο να αμειβόμαστε λιγότερο να ζούμε χειρότερα, απαντάμε ότι υπάρχει αρκετός πλούτος για να δουλεύουμε λιγότερο και να αμειβόμαστε περισσότερο, να ζούμε καλύτερα. Σε αυτούς που μας λένε ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαστικά για τη βιωσιμότητα των ταμείων απαντάμε ότι για αυτή τη κατάσταση ευθύνονται οι ίδιοι και οι πολιτικές που ακολούθησαν, η μαύρη και η ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η εισφοροδιαφυγή και η λεηλάτηση των ταμείων. Σε τελική ανάλυση το θέμα του ασφαλιστικού είναι πολιτικό και ταξικό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και όχι λογιστικό και τεχνικό. Με ενωτικό πανεργατικό αγώνα διαρκείας να αποκρούσουμε την αντιασφαλιστική επίθεση!!!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ στο Ηράκλειο
(indymedia athens)
Στη μάχη του Ασφαλιστικού πρέπει να συμβάλουμε όλοι: εργαζόμενοι μόνιμοι ή προσωρινοί, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες, γυναίκες, φοιτητές, επιτροπές, σωματεία. Με πρωτοβουλίες και με κινηματική λογική, με την άμεση συμμετοχή μας, να επιβάλουμε την ενότητα στον αγώνα, να ξεπεράσουμε διαιρέσεις και αποκλεισμούς ,να ξεπεράσουμε κάθε λογική συμβιβασμού όπως αυτή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που μπαίνουν στο παζάρι του διαλόγου.
- ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΔΙΑΛΟΓΟ με την κυβέρνηση και τους «δολοφόνους» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος» στοχεύει στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και την υπονόμευση της πάλης τους. Όταν το 2001 δεν πήγαμε σε διάλογο αλλά σε αγώνα, τα μέτρα Γιαννίτση κατέρρευσαν. Όταν το 2002 έγινε διάλογος τα μέτρα Ρέππα πέρασαν!
- Οργανώνουμε την αντίσταση μας στους χώρους που δουλεύουμε, που ζούμε, και προετοιμαζόμαστε για ένα σκληρό αγώνα με όπλα τις διαδηλώσεις, τις Γενικές Απεργίες. Όπως ακριβώς τον Απρίλη του 2001 όλοι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και απεργίες, σε ένα μεγαλειώδη αγώνα που ανάγκασε να αποσυρθούν τα μέτρα Γιαννίτση.
Οι εισφορές οι δικές μας, οι εισφορές του Κράτους, οι εισφορές των εργοδοτών, τα αποθεματικά, οι δομές υγείας και πρόνοιας, όλα αυτά, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ: ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ.
Ο συσσωρεμένος πλούτος αυτής της κοινωνίας αντιστοιχεί στην απλήρωτη δουλειά όλων των εργαζόμενων και δικαιωματικά μας ανήκει. Αυτό είναι που θεμελιώνει και το δικαίωμα όλων των εργαζομένων στην Κοινωνική Ασφάλιση και αυτό είναι που πρέπει να κατευθύνει τον αγώνα μας.
Να παλέψουμε λοιπόν για:
- Να μην περάσει κανένα αντιασφαλιστικό μέτρο. Να καταργηθούν οι αντιεργατικοί νόμοι Σιούφα – Ρέππα που μειώνουν τις συντάξεις και αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης.
- Μείωση και όχι αύξηση των ορίων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης. Ριζικές αυξήσεις στις συντάξεις για να ζούμε αξιοπρεπώς χωρίς να αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.
- Πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Κανένας ανασφάλιστος, καμιά μορφή εργασίας χωρίς πλήρη ασφάλιση.
- Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους και όλες.
- Κατοχύρωση και επέκταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
- Αυτοί που λεηλάτησαν τα Αποθεματικά των Ταμείων εδώ και 50 χρόνια, αυτοί που μας κλέβουν τη ζωή κάθε μέρα, ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ!
Πρωτοβουλία Κοινής Δράσης
Εργαζομένων - Ανέργων - Νέων
για τη μάχη του Ασφαλιστικού
(ριζοσπάστες Θεσαλλονίκης)
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι από τα πιο σημαντικά για το εργατικό κίνημα. Αφορά τους όρους με τους οποίους αμείβεται συνολικά η εργασία. Αφορά το δικαίωμα των απόμαχων της δουλειάς να ζούν με αξιοπρέπεια. Ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για κατηγοριοποίηση των εργαζομένων και τη διάσπαση της εργατικής τάξης, τη δημιουργία ψευδαισθήσεων περί θιγόμενων και μη, “ρετιρέ” και υπογείων να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη συγκρότηση ενός ενιαίου πανεργατικού μετώπου ικανού να ανατρέψει τις αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτή η επίθεση μας πλήττει όλους και μόνο ο ενιαίος αγώνας και η αλληλεγγύη μπορούν να οικοδομήσουν αποτελεσματικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής.
Σε αυτούς που μας λένε ότι για να “λυθεί” το ασφαλιστικό και να “σωθεί” η οικονομία πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο να αμειβόμαστε λιγότερο να ζούμε χειρότερα, απαντάμε ότι υπάρχει αρκετός πλούτος για να δουλεύουμε λιγότερο και να αμειβόμαστε περισσότερο, να ζούμε καλύτερα. Σε αυτούς που μας λένε ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαστικά για τη βιωσιμότητα των ταμείων απαντάμε ότι για αυτή τη κατάσταση ευθύνονται οι ίδιοι και οι πολιτικές που ακολούθησαν, η μαύρη και η ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η εισφοροδιαφυγή και η λεηλάτηση των ταμείων. Σε τελική ανάλυση το θέμα του ασφαλιστικού είναι πολιτικό και ταξικό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και όχι λογιστικό και τεχνικό. Με ενωτικό πανεργατικό αγώνα διαρκείας να αποκρούσουμε την αντιασφαλιστική επίθεση!!!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ στο Ηράκλειο
(indymedia athens)
Στη μάχη του Ασφαλιστικού πρέπει να συμβάλουμε όλοι: εργαζόμενοι μόνιμοι ή προσωρινοί, νέοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες, γυναίκες, φοιτητές, επιτροπές, σωματεία. Με πρωτοβουλίες και με κινηματική λογική, με την άμεση συμμετοχή μας, να επιβάλουμε την ενότητα στον αγώνα, να ξεπεράσουμε διαιρέσεις και αποκλεισμούς ,να ξεπεράσουμε κάθε λογική συμβιβασμού όπως αυτή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που μπαίνουν στο παζάρι του διαλόγου.
- ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΔΙΑΛΟΓΟ με την κυβέρνηση και τους «δολοφόνους» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος» στοχεύει στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και την υπονόμευση της πάλης τους. Όταν το 2001 δεν πήγαμε σε διάλογο αλλά σε αγώνα, τα μέτρα Γιαννίτση κατέρρευσαν. Όταν το 2002 έγινε διάλογος τα μέτρα Ρέππα πέρασαν!
- Οργανώνουμε την αντίσταση μας στους χώρους που δουλεύουμε, που ζούμε, και προετοιμαζόμαστε για ένα σκληρό αγώνα με όπλα τις διαδηλώσεις, τις Γενικές Απεργίες. Όπως ακριβώς τον Απρίλη του 2001 όλοι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και απεργίες, σε ένα μεγαλειώδη αγώνα που ανάγκασε να αποσυρθούν τα μέτρα Γιαννίτση.
Οι εισφορές οι δικές μας, οι εισφορές του Κράτους, οι εισφορές των εργοδοτών, τα αποθεματικά, οι δομές υγείας και πρόνοιας, όλα αυτά, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ: ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ.
Ο συσσωρεμένος πλούτος αυτής της κοινωνίας αντιστοιχεί στην απλήρωτη δουλειά όλων των εργαζόμενων και δικαιωματικά μας ανήκει. Αυτό είναι που θεμελιώνει και το δικαίωμα όλων των εργαζομένων στην Κοινωνική Ασφάλιση και αυτό είναι που πρέπει να κατευθύνει τον αγώνα μας.
Να παλέψουμε λοιπόν για:
- Να μην περάσει κανένα αντιασφαλιστικό μέτρο. Να καταργηθούν οι αντιεργατικοί νόμοι Σιούφα – Ρέππα που μειώνουν τις συντάξεις και αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης.
- Μείωση και όχι αύξηση των ορίων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης. Ριζικές αυξήσεις στις συντάξεις για να ζούμε αξιοπρεπώς χωρίς να αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε.
- Πλήρη Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Κανένας ανασφάλιστος, καμιά μορφή εργασίας χωρίς πλήρη ασφάλιση.
- Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους και όλες.
- Κατοχύρωση και επέκταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
- Αυτοί που λεηλάτησαν τα Αποθεματικά των Ταμείων εδώ και 50 χρόνια, αυτοί που μας κλέβουν τη ζωή κάθε μέρα, ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ!
Πρωτοβουλία Κοινής Δράσης
Εργαζομένων - Ανέργων - Νέων
για τη μάχη του Ασφαλιστικού
(ριζοσπάστες Θεσαλλονίκης)
Saturday, December 1, 2007
Η ενδεχόμενη προεδρία Χριστόφια και οι επερχόμενοι πολιτικοί και ταξικοί αγώνες (on line politis 2/12/07)
Η υποψηφιότητα Χριστόφια αποτελεί μια σημαντική ιστορική εξέλιξη στο ελληνοκυπριακό πολιτικό σύστημα καθώς για πρώτη φορά το ΑΚΕΛ διεκδικεί την προεδρία τερματίζοντας έτσι τον (εν μέρει αυτοεπιβαλλόμενο) αποκλεισμό του από την εκτελεστική εξουσία και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτήν. Μια ενδεχόμενη προεδρία Χριστόφια όμως, θα επιφέρει, πέραν της οριστικής ενσωμάτωσης του ΑΚΕΛ στο ελληνοκυπριακό αστικό κράτος, και ευνοϊκότερες πολιτικές συνθήκες για τη διεξαγωγή του αγώνα για την επανένωση της Κύπρου και την υπεράσπιση των κεκτημένων της εργατικής τάξης. Προς αποφυγή παρερμηνειών και παρεξηγήσεων δεν λέω ότι ο Χριστόφιας θα φέρει την επανένωση και τον σοσιαλισμό. Η πραγμάτωση η μή των διαδικασιών αυτών εξαρτάται από την ένταση του κοινωνικού ανταγωνισμού σε τοπικό και παγκόσμιο πλαίσιο και τις συγκεκριμένες πολιτικές του εκφράσεις και οργανωτικές του πρακτικές. Είναι δηλαδή θέμα αδιάκοπης, ευφάνταστης και ανένδοτης κινηματικής δράσης και όχι μιας αποσπασματικής εκλογικής αναμέτρησης. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κινηματική δράση συντελείται μέσα σε δοσμένες ιστορικές και πολιτικές συνθήκες που επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό τόσο από την κρατική εξουσία όσο και από την κυβερνητική πολιτική. Επομένως έχει σημασία ποια πολιτική δύναμη ελέγχει το κράτος. Το ζητούμενο είναι να εξετάσουμε το πως μια ενδεχόμενη (και όπως φαίνεται η επερχόμενη) προεδρία Χριστόφια θα διαφοροποιήσει τις συνθήκες διεξαγωγής του αγώνα στο κυπριακό και στο ταξικό πεδίο.
Καταρχάς, η προεδρία Χριστόφια θα δημιουργήσει ένα ευνοϊκό κλίμα στις διακοινοτικές σχέσεις τερματίζοντας τη στείρα ψυχροπολεμική αντιπαράθεση στα πλαίσια του πολιτικού παιχνιδιού της επίρριψης ευθυνών. Σε αυτό το πλαίσιο λογικά μπορούμε να αναμένουμε τη διάνοιξη κάποιων ακόμα οδοφραγμάτων ειδικότερα αυτού της Λήδρας με τη τεράστια του συμβολική σημασία στην ευρύτερη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Δεδομένης της συνεχιζόμενης διεθνούς αναγκαιότητας για σταθερότητα στην περιοχή και εξομάλυνση της κατάστασης στην Κύπρο με τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι επίσης λογικό να υποθέσουμε ότι θα αναληφθεί καινούργια πρωτοβουλία για συνολική λύση του Κυπριακού. Η επανέναρξη των συνομιλιών και μόνο είναι αρκετή για να ανατρέψει την αναδυόμενη κυριαρχία της διχοτομικής λογικής που αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς μετά το δημοψήφισμα. Βέβαια το ζητούμενο είναι να γίνουν ουσιαστικές (και όχι απλά τυπικές) συνομιλίες και να επιτευχθεί επιτέλους συμβιβαστική συμφωνία. Για αυτό χρειάζεται να επαναδραστηριοποιηθεί το φιλειρηνικό κίνημα βόρεια και νότια της πράσινης γραμμής, να επαναρχίσουν οι δικοινοτικές δραστηριότητες ξεπερνώντας σε ένταση, εύρος και συχνότητα αυτές της διετίας 2002-2003, να καταστεί εκ νέου (και οριστικά αυτή τη φορά) η επαναπροσέγγιση ως κυρίαρχη κοινωνική πραγματικότητα. Με το ΑΚΕΛ στην ηγεσία του κράτους αυτή η διαδικασία αναμένεται να συναντήσει λιγότερα εμπόδια. Οι γραφειοκράτες και οι αστυνομικοί δεν θα αλλάξουν βέβαια σε μια νύχτα την αρνητική τους στάση, αλλά η αλλαγή των πολιτικών τους προϊσταμένων ενδέχεται να περιορίσει την ευχέρεια τους να εμποδίζουν την σύσφιξη των δικοινοτικών σχέσεων μπλοκάροντας δικοινοτικά προγράμματα και πρωτοβουλίες και παρενοχλώντας τη διέλευση στα οδοφράγματα. Πιο μακροπρόθεσμα η προεδρία Χριστόφια αναμένεται να προχωρήσει επιτέλους στην εξαγγελμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θέτοντας τις βάσεις για την απαλλαγή μας από το καρκίνωμα του εθνοκεντρισμού και τον οριστικό τερματισμό της μισαλλόδοξης ιδεολογικής επιρροής της εκκλησίας στην ελληνοκυπριακή παιδεία.
Στο ταξικό πεδίο η προεδρία Χριστόφια θα δημιουργήσει κάποια ευφορία στους εργαζόμενους και ενδέχεται να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του συνδικαλιστικού κινήματος καθώς οδηγούμαστε προς την μεγάλη κοινωνική μάχη για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Η σύγκρουση αυτή μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων για το ποιος και με ποιο τρόπο θα πληρώσει τα ελλείμματα του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων κορυφώνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα με την εξαγγελμένη παναπεργία στις 12 του Δεκέμβρη. Το ασφαλιστικό είναι βέβαια Ευρωπαϊκό ζήτημα και οι αγώνες που διεξάγονται αυτή τη στιγμή τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ελλάδα θα επηρεάσουν αναμφίβολα την κατάσταση και στην Κύπρο. Με δεδομένη τη δέσμευση Χριστόφια ότι δεν θα αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης, την τήρηση της οποίας θα πρέπει να απαιτήσουμε δυναμικά, μπορούμε να πούμε ότι στην Κύπρο ξεκινούμε τον αγώνα από πλεονεκτική θέση. Όμως η μη αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης δεν είναι αρκετή. Το ζητούμενο είναι να σταματήσει το κράτος να δανείζεται ανεπιστρεπτί από το ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων, να πληρώσουν και το κράτος και η εργοδοσία αυτά που ήδη χρωστούν, να παταχθεί η αδήλωτη και η επισφαλής εργασία με τη συναφή εισφοροδιαφυγή και τέλος αν το πρόβλημα συνεχίσει να υφίσταται τότε να ξεκαθαριστεί πως το κόστος αυτό θα πληρωθεί από το κεφάλαιο είτε υπό μορφή αυξημένων εργοδοτικών εισφορών είτε υπό μορφή αυξημένων φορολογιών στην κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Η διατήρηση και επέκταση του θεσμού της ΑΤΑ είναι άλλος ένας αγώνας που θα διεξάγουμε στο άμεσο μέλλον όπως φαίνεται από τις πρόσφατες επιθετικές διαθέσεις των διάφορων οικονομικών παραγόντων. Και σε αυτό το θέμα η τήρηση της δέσμευσης Χριστόφια ότι όχι μόνο δεν θα καταργηθεί η ΑΤΑ αλλά θα επιστρέψει στην προηγούμενη της μορφή πρέπει να είναι άλλη μια δυναμική απαίτηση του εργατικού κινήματος. Το βασικό ζητούμενο είναι να αντιληφθούμε την ταξική μας δύναμη και να περάσουμε επιτέλους στην αντεπίθεση. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν τόλμησε να στηρίξει τις αντεργατικές τοποθετήσεις του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και του Αναπληρωτή Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ενώ ο Υπουργός Οικονομικών αναγκάστηκε να αναιρέσει τις αρχικές του δηλώσεις.. Αυτό είναι ενδεικτικό της ατολμίας του κεφαλαίου να επιτεθεί κατά μέτωπο στην εργατική τάξη. Έχοντας αυτό κατά νου και αξιοποιώντας την επερχόμενη προεδρία Χριστόφια μπορούμε να προχωρήσουμε σε καινούργιες διεκδικήσεις και στους εργασιακούς χώρους επανακαθιστώντας τις συλλογικές συμβάσεις ως κυρίαρχο στοιχείο των εργασιακών σχέσεων και ανακόπτοντας την ανοδική πορεία των προσωπικών συμβολαίων. Σε αυτό το πλαίσιο η πολυδιαφημισμένη εργασιακή ευελιξία μπορεί να νοηματοδοτηθεί όχι ως τρόπος μείωσης του εργατικού κόστους για τις επιχειρήσεις μέσα από την εντατικοποίηση της εργασίας και την εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων αλλά ως τρόπος αύξησης του εργατικού ελέγχου στην εργασιακή διαδικασία και εναλλακτικής διάθεσης του εργασιακού χρόνου προς όφελος των εργαζομένων.
Κλείνω τονίζοντας ότι δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις από την επερχόμενη προεδρία Χριστόφια. Η αστικοποίηση του ΑΚΕΛ βρίσκεται ήδη σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Το αν θα λυθεί το Κυπριακό και το αν θα διατηρηθούν και επεκταθούν τα κεκτημένα της εργατικής τάξης παραμένει ζήτημα σκληρής αναμέτρησης με τις δυνάμεις του εθνικισμού και του κεφαλαίου. Εκείνο που ενδεχομένως θα καταφέρουμε αν εκλέξουμε τον Χριστόφια είναι να μετριάσουμε (και όχι να αποκλείσουμε) την ενεργή συμμετοχή του κρατικού μηχανισμού στην αντίπερα παράταξη.
Καταρχάς, η προεδρία Χριστόφια θα δημιουργήσει ένα ευνοϊκό κλίμα στις διακοινοτικές σχέσεις τερματίζοντας τη στείρα ψυχροπολεμική αντιπαράθεση στα πλαίσια του πολιτικού παιχνιδιού της επίρριψης ευθυνών. Σε αυτό το πλαίσιο λογικά μπορούμε να αναμένουμε τη διάνοιξη κάποιων ακόμα οδοφραγμάτων ειδικότερα αυτού της Λήδρας με τη τεράστια του συμβολική σημασία στην ευρύτερη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Δεδομένης της συνεχιζόμενης διεθνούς αναγκαιότητας για σταθερότητα στην περιοχή και εξομάλυνση της κατάστασης στην Κύπρο με τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι επίσης λογικό να υποθέσουμε ότι θα αναληφθεί καινούργια πρωτοβουλία για συνολική λύση του Κυπριακού. Η επανέναρξη των συνομιλιών και μόνο είναι αρκετή για να ανατρέψει την αναδυόμενη κυριαρχία της διχοτομικής λογικής που αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς μετά το δημοψήφισμα. Βέβαια το ζητούμενο είναι να γίνουν ουσιαστικές (και όχι απλά τυπικές) συνομιλίες και να επιτευχθεί επιτέλους συμβιβαστική συμφωνία. Για αυτό χρειάζεται να επαναδραστηριοποιηθεί το φιλειρηνικό κίνημα βόρεια και νότια της πράσινης γραμμής, να επαναρχίσουν οι δικοινοτικές δραστηριότητες ξεπερνώντας σε ένταση, εύρος και συχνότητα αυτές της διετίας 2002-2003, να καταστεί εκ νέου (και οριστικά αυτή τη φορά) η επαναπροσέγγιση ως κυρίαρχη κοινωνική πραγματικότητα. Με το ΑΚΕΛ στην ηγεσία του κράτους αυτή η διαδικασία αναμένεται να συναντήσει λιγότερα εμπόδια. Οι γραφειοκράτες και οι αστυνομικοί δεν θα αλλάξουν βέβαια σε μια νύχτα την αρνητική τους στάση, αλλά η αλλαγή των πολιτικών τους προϊσταμένων ενδέχεται να περιορίσει την ευχέρεια τους να εμποδίζουν την σύσφιξη των δικοινοτικών σχέσεων μπλοκάροντας δικοινοτικά προγράμματα και πρωτοβουλίες και παρενοχλώντας τη διέλευση στα οδοφράγματα. Πιο μακροπρόθεσμα η προεδρία Χριστόφια αναμένεται να προχωρήσει επιτέλους στην εξαγγελμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θέτοντας τις βάσεις για την απαλλαγή μας από το καρκίνωμα του εθνοκεντρισμού και τον οριστικό τερματισμό της μισαλλόδοξης ιδεολογικής επιρροής της εκκλησίας στην ελληνοκυπριακή παιδεία.
Στο ταξικό πεδίο η προεδρία Χριστόφια θα δημιουργήσει κάποια ευφορία στους εργαζόμενους και ενδέχεται να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του συνδικαλιστικού κινήματος καθώς οδηγούμαστε προς την μεγάλη κοινωνική μάχη για τις κοινωνικές ασφαλίσεις. Η σύγκρουση αυτή μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων για το ποιος και με ποιο τρόπο θα πληρώσει τα ελλείμματα του ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων κορυφώνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα με την εξαγγελμένη παναπεργία στις 12 του Δεκέμβρη. Το ασφαλιστικό είναι βέβαια Ευρωπαϊκό ζήτημα και οι αγώνες που διεξάγονται αυτή τη στιγμή τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ελλάδα θα επηρεάσουν αναμφίβολα την κατάσταση και στην Κύπρο. Με δεδομένη τη δέσμευση Χριστόφια ότι δεν θα αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης, την τήρηση της οποίας θα πρέπει να απαιτήσουμε δυναμικά, μπορούμε να πούμε ότι στην Κύπρο ξεκινούμε τον αγώνα από πλεονεκτική θέση. Όμως η μη αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης δεν είναι αρκετή. Το ζητούμενο είναι να σταματήσει το κράτος να δανείζεται ανεπιστρεπτί από το ταμείο των κοινωνικών ασφαλίσεων, να πληρώσουν και το κράτος και η εργοδοσία αυτά που ήδη χρωστούν, να παταχθεί η αδήλωτη και η επισφαλής εργασία με τη συναφή εισφοροδιαφυγή και τέλος αν το πρόβλημα συνεχίσει να υφίσταται τότε να ξεκαθαριστεί πως το κόστος αυτό θα πληρωθεί από το κεφάλαιο είτε υπό μορφή αυξημένων εργοδοτικών εισφορών είτε υπό μορφή αυξημένων φορολογιών στην κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Η διατήρηση και επέκταση του θεσμού της ΑΤΑ είναι άλλος ένας αγώνας που θα διεξάγουμε στο άμεσο μέλλον όπως φαίνεται από τις πρόσφατες επιθετικές διαθέσεις των διάφορων οικονομικών παραγόντων. Και σε αυτό το θέμα η τήρηση της δέσμευσης Χριστόφια ότι όχι μόνο δεν θα καταργηθεί η ΑΤΑ αλλά θα επιστρέψει στην προηγούμενη της μορφή πρέπει να είναι άλλη μια δυναμική απαίτηση του εργατικού κινήματος. Το βασικό ζητούμενο είναι να αντιληφθούμε την ταξική μας δύναμη και να περάσουμε επιτέλους στην αντεπίθεση. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν τόλμησε να στηρίξει τις αντεργατικές τοποθετήσεις του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και του Αναπληρωτή Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ενώ ο Υπουργός Οικονομικών αναγκάστηκε να αναιρέσει τις αρχικές του δηλώσεις.. Αυτό είναι ενδεικτικό της ατολμίας του κεφαλαίου να επιτεθεί κατά μέτωπο στην εργατική τάξη. Έχοντας αυτό κατά νου και αξιοποιώντας την επερχόμενη προεδρία Χριστόφια μπορούμε να προχωρήσουμε σε καινούργιες διεκδικήσεις και στους εργασιακούς χώρους επανακαθιστώντας τις συλλογικές συμβάσεις ως κυρίαρχο στοιχείο των εργασιακών σχέσεων και ανακόπτοντας την ανοδική πορεία των προσωπικών συμβολαίων. Σε αυτό το πλαίσιο η πολυδιαφημισμένη εργασιακή ευελιξία μπορεί να νοηματοδοτηθεί όχι ως τρόπος μείωσης του εργατικού κόστους για τις επιχειρήσεις μέσα από την εντατικοποίηση της εργασίας και την εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων αλλά ως τρόπος αύξησης του εργατικού ελέγχου στην εργασιακή διαδικασία και εναλλακτικής διάθεσης του εργασιακού χρόνου προς όφελος των εργαζομένων.
Κλείνω τονίζοντας ότι δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις από την επερχόμενη προεδρία Χριστόφια. Η αστικοποίηση του ΑΚΕΛ βρίσκεται ήδη σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Το αν θα λυθεί το Κυπριακό και το αν θα διατηρηθούν και επεκταθούν τα κεκτημένα της εργατικής τάξης παραμένει ζήτημα σκληρής αναμέτρησης με τις δυνάμεις του εθνικισμού και του κεφαλαίου. Εκείνο που ενδεχομένως θα καταφέρουμε αν εκλέξουμε τον Χριστόφια είναι να μετριάσουμε (και όχι να αποκλείσουμε) την ενεργή συμμετοχή του κρατικού μηχανισμού στην αντίπερα παράταξη.
Subscribe to:
Posts (Atom)