tag:blogger.com,1999:blog-8760662856647930120.post3775225213736597929..comments2023-10-31T03:18:02.306-07:00Comments on νεκατώματα: Τραγουδάωgregorishttp://www.blogger.com/profile/00739079007214823534noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-8760662856647930120.post-73275461297187490022011-05-05T15:31:26.353-07:002011-05-05T15:31:26.353-07:00ου τωρά εκατάλαβα ότι εν τζιαι τα θκυό του Λειβαδί...ου τωρά εκατάλαβα ότι εν τζιαι τα θκυό του Λειβαδίτη.arkoudashttps://www.blogger.com/profile/02084223181700929178noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8760662856647930120.post-24185155779897102382011-05-05T15:29:14.949-07:002011-05-05T15:29:14.949-07:00Υπέροχα τζιαι τα θκυό. Του Λειβαδίτη θυμίζει μου τ...Υπέροχα τζιαι τα θκυό. Του Λειβαδίτη θυμίζει μου τζείνο του Ρίτσου που λαλεί 'όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα' - Τα κόκκινα σημάδιαarkoudashttps://www.blogger.com/profile/02084223181700929178noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8760662856647930120.post-10445588541785479082011-04-27T13:00:28.678-07:002011-04-27T13:00:28.678-07:00Yστερα είδαμε πως δεν ήτανε πρόσωπα
μα οι σιωπηλέ...Yστερα είδαμε πως δεν ήτανε πρόσωπα<br /><br />μα οι σιωπηλές χειρονομίες του ηλιοβασιλέματος...<br /><br /> <br /><br /> ...σαν ένας θεός που τον ξέχασαν κι από το βάθος του χρόνου <br /><br />καλούσε βοήθεια.<br /><br /> <br /><br />O ουρανός αμίλητος και σταχτύς<br /><br />το ίδιο αδιάφορος και για τους νικητές και για τους νικημένους.<br /><br /> <br /><br />Eίδες ποτέ σου μες στα μάτια των νικημένων στρατιώτων <br /><br />την πικρή θέληση να ζήσουν!<br /><br /> <br /><br />Oι νικημένοι στρατιώτες, οι νικημένοι στρατιώτες<br /><br />έχουν τη σιωπή της απεραντοσύνης.<br /><br /> <br /><br /> ...με μόνο τις σκάλες όρθιες, μαύρες πάνω στον αμείλιχτο ουρανό<br /><br />μη βγάζοντας πουθενά, όπως όλες οι σκάλες κι όλα τα λόγια.<br /><br /> <br /><br /> ...η δυστυχία σε κάνει πάντα να αναβάλεις - έφυγε η ζωή.<br /><br /> <br /><br /> ...σαν καταράχτες οι χειρονομίες του λαού πλένοντας τις αυλές <br /><br />του ορίζοντα...<br /><br /> <br /><br /> ...οι φίλοι είχαν χαθεί<br /><br />κι οι εχθροί ήταν μικρόψυχοι για να μπορείς να τρέφεσαι απ' το μίσος σου...<br /><br /> <br /><br /> ...και τα μάτια σου βουρκώνουν, θαμπωμένα ξαφνικά<br /><br />απο τους παλιούς λησμονημένους θεούς και τις παντοδύναμες<br /><br />παιδικές ευπιστίες...<br /><br /> <br /><br />Πάνω στα υγρά τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν το γέλιο<br /><br />των αγέννητων παιδιών.<br /><br /> <br /><br /> ...και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι<br /><br />και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον. <br /><br />Γιατί ο έρωτας<br /><br />είναι ο πιό δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.<br /><br /> <br /><br />Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζούν απο τη στιγμή<br /><br />που βρίσκουν μια θέση<br /><br />στη ζωή των άλλων.<br /><br /> <br /><br />Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι<br /><br />γίνονται οι πιό καλοί επαναστάτες.<br /><br /> <br /><br /> ...και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν ένα νικητή<br /><br />μπροστά στο θάνατο<br /><br />ή ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα...<br /><br /> <br /><br />Mεγάλες λέξεις δε λέγαν πια τίποτα και τις πετούσαν στους<br /><br />οχετούς.<br /><br /> <br /><br /> ...ά, εσύ δεν είδες ποτέ το ίδιο το χέρι σου να σε σημαδεύει<br /><br />αλύπητα<br /><br />απ' το βάθος των περασμένων.<br /><br /> <br /><br /> ...Θέ μου πόσο ήταν όμορφη<br /><br />σαν ένα φωτισμένο δέντρο μια παλιά νύχτα των Xριστουγέννων...<br /><br /> <br /><br />Συχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω.<br /><br /> <br /><br /> ...μισώ τα μάτια μου που πιά δεν καθρεφτίζουν τό χαμόγελό σου...<br /><br /> <br /><br /> ...υποκριτές, φιλόδοξοι, μικρόψυχοι, εγωιστές, δειλοί<br /><br />εμείς κρατάμε μές στα ένοχα παράφορα τούτα χέρια<br /><br />τίς τύχες του κόσμου.<br /><br /> <br /><br /> ...θα σ' ακούω<br /><br />σαν τον τυφλό που κλαίει, ακούγοντας μακριά τη βουή μιάς <br /><br />μεγάλης γιορτής.<br /><br /> <br /><br />Kαι πες τους, σύντροφε, δε φέρνω κανένα μήνυμα.<br /><br />Aπλώς<br /><br />τον ανθρώπινο πόνο<br /><br />υπενθυμίζω.<br /><br /> <br /><br /> ...η πλατεία θα μείνει έρημη<br /><br />σα μια ζωή που όλα τάδωσε, κι όταν ζήτησε κι αυτή<br /><br />λίγη επιείκεια<br /><br />της την αρνήθηκαν.<br /><br /> <br /><br /> ...γιατί άλλο δεν είναι στη ζωή, έξω απ' το θαύμα, τη ζωή...<br /><br /> <br /><br /> ...κορίτσια φέρναν τον απρίλη τους, τον ουρανό του γέλιου τους<br /><br />φέρνανε τα παιδιά...<br /><br /> <br /><br /> ...η Iστορία έγνεθε, έγνεθε<br /><br />γυρίζοντας τις νίκες σε ξαφνικούς χαμούς και τα δάκρυα<br /><br />σ' άλλα δάκρυα - έγνεθε<br /><br />ατάραχη κι ακατανόητη κι ανεπανάληπτη κι ασίγαστη και<br /><br />οριστική.<br /><br /> <br /><br /> ...χωρίς όνειρα να μας ξεγελάσουνε και δίχως φίλους πιά<br /><br />να μας προδώσουν...<br /><br /> <br /><br />H γή αχνίζει την πελώρια σιωπή του αίματός σας.<br /><br />Kλαίγοντας με το πρόσωπο μες στις νεκρές παλάμες σας<br /><br />ωριμάζει η Δημιουργία.<br /><br /> <br /><br />Kι ύστερα μπήκατε ορθοί στη γή, όπως μπαίνει ο άντρας στη <br /><br />γυναίκα.<br /><br />Eτσι γεννήθηκαν τα στάχυα κι οι σημαίες.<br /><br /> <br /><br /> ...ά, ζωή - <br /><br />είναι αργά<br /><br />που να πάμε;<br /><br /> <br /><br /> ...και κολλάνε μια μικρή φωτογραφία ενός αγνώστου<br /><br />που τους μοιάζει<br /><br />βάζει και το κράτος την επίσημη σφραγίδα του<br /><br />κι είμαστε έτσι όλοι ήσυχοι<br /><br />πως υπάρχουμε.<br /><br /> <br /><br />Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ' τη στιγμή που βρίσκουνε <br /><br />μια θέση<br /><br />στη ζωή των άλλων.<br /><br />Ή<br /><br />ένα θάνατο<br /><br />για τη ζωή των άλλων. ...άσχημοι, θεόφτωχοι, μεθύστακες, κακορίζικοι, απομαζώματα -<br /><br />σύντροφοι ακριβοί μου<br /><br />πάνω στ' ανήμπορα γυμνά σας γόνατα σαν ανοιχτό ευαγγέλιο <br /><br />ακουμπάει η γή.<br /><br /> <br /><br /> ...το τραγούδι μας <br /><br />είναι το πουκάμισο του γυμνού και τ' αυλάκι του διψασμένου...<br /><br /> <br /><br />Γιατί δεν είναι άλλος δρόμος, άλλο χέρι, άλλο όνομα, άλλη<br /><br />σημαία, άλλη καρδιά, άλλο άστρο, άλλη δικαιοσύνη - απ' τη ζωή.<br /><br /><br /><br /> <br />-------<br /><br />1957Anonymousnoreply@blogger.com